Þessari sýningu er sérstaklega ætlað að skapa upplifun og hughrif. Á sýningunni er til sýnis einkar fallegur nærklæðnaður kvenna frá fyrri tíð ásamt listilegum útsaumi, hekli og orkeringu. Til að skapa fjölbreytni og til að nýta sem best muni safnsins, er ýmsum munum skipt út á milli ára.

Safnið hefur að geyma úrval íslenskra þjóðbúninga. Þar eru skautbúningar, upphlutir og peysuföt. Sumir búninganna eru frá seinnihluta 19. aldar og upphafi 20. aldar.

Spunavél, vefstóll, rokkar, prjónavélar og ýmiss konar áhöld sem notuð voru við heimilisiðnað eru til sýnis í safninu.

Halldórustofa er deild innan Heimilisiðnaðarsafnsins, staðsett í efri hluta gamla safnhússins. Hún er kennd við Halldóru Bjarnadóttur(1873-1981) sem var þjóðkunn kona. Hún var heimilisráðunautur Búnaðarfélags Íslands, gaf út ársritið Hlín um 44 ára skeið og stofnaði og rak Tóvinnuskólann á Svalbarði í Suður-Þingeyjarsýslu. Þekktust var Halldóra fyrir brautryðjandastörf er varða mennt og menningu kvenna og eflingu heimilisiðnaðar á tuttugustu öld.

Halldóra arfleiddi safnið að eigum sínum.

Í þessari sýningu geta gestir fengið að þreifa á íslensku ullinni og finna mismuninn á togi og þeli. Á sýningunni er að sjá afar falleg handgerð sjöl, prjónuð og hekluð úr togi eða þeli. Í sumum þeirra hefur þráðurinn verið jurtalitaður en í öðrum fá náttúrulegir litir að njóta sín. Margar gerðir af útprjónuðum vettlingum, sokkum ásamt ýmsu fleiru má sjá í þessari sýningu.

“Skynið fyllir vitund” er heiti sérsýningar safnsins fyrir sumarið 2024. Sýningin er unnin af Björgu Eiríksdóttur

Björg var í MA námi við myndlistardeild háskólans í Portó veturinn 2020-21, lauk MA í listkennslu frá HA vorið 2017, myndlist frá Myndlistarskólanum á Akureyri 2003 og Bed frá KHÍ 1991. Hún starfar við myndlist samhliða kennslu myndlistar, hefur tekið þátt í fjölda samsýninga og er þetta fimmtánda einkasýning hennar.

Árið 2023 var haldin yfirlitssýning á verkum listamannsins Philippe Ricart. Philippe lést árið 2021, en hann var einstakur handverks- og listamaður sem lagði áherslu á að viðhalda gömlum íslenskum handverkshefðum sem og að nota íslenskt hráefni og efnivið eins og kostur var.

Árið 2022 var það Ragnheiður Björk Þórsdóttir sem setti upp sýninguna Þráðlag. Verkin á sýningunni voru unnin í gagnbindingar-vefstól, stafrænum TC2 vefstól og pappír. Viðfangsefni Ragnheiðar á þessari sýningu var uppbygging og áferð vefnaðarins og hvernig þáttur uppistöðu og ívafs breytist við val á aðferðum sem notaðar eru í ferlinu.

Ragnheiður hefur lengi rannsakað vefnaðarmunstur og uppbyggingu þeirra og að þessu sinni hafa sum verkin tengingu við safnmuni á Heimilisiðnaðarsafninu og einnig við Halldóru Bjarnadóttur og ævi hennar. Ragnheiður er með vinnustofu á Grenivík og er í hlutastarfi sem sérfræðingur á sviði vefnaðar og hjá Textílmiðstöð Íslands á Blönduósi.

Í þetta sinn eru það Arkir bókverkahópur, sem telur 11 íslenskar listakonur sem standa að sýningunni Spor í safninu. Nokkrar erlendar listakonur eiga einnig verk á sýningunni en þær eiga það sameiginlegt að hafa dvalið á Textílsetrinu/Textílmiðstöðinni í Kvennaskólanum á Blönduósi.

Vegna heimsfaraldurs COVID-19 voru gestakomur sumarið 2020 takmarkaðar. Sýningin var því framlengd um eitt ár.  

„Íslenska lopapeysan“ farandsýning – uppruni, saga og hönnun, var opnuð í safninu fimmtudaginn 30. maí. 2019. Um er að ræða samstarfsverkefni Heimilisiðnaðarsafnsins, Hönnunarsafns Íslands og Gljúfrasteins.  Sýningin var fyrst opnuð í Hönnunarsafnið Íslands 2017 en var svo sett upp árið 2018 á Nord Atlantes Brygge í Kaupmannahöfn og í Odense síðar sama ár 

Sumarsýning Heimilisiðnaðarsafnsins – Foldarskart var opnuð í sumarbyrjun 2018. Sýningin er unnin af Louise Harris og samanstendur af þæfðum myndum unnum úr íslenskri ull. Sýningarstjóri er Aðalsteinn Ingólfsson, listfræðingur sem er þjóðkunnur fyrir störf sín í listaheiminum.

Sýningin er samstarfsverkefni Heimilisiðnaðarsafnsins á Blönduósi, Heimilisiðnaðarfélags Íslands og Kristínar Schmidhauser Jónsdóttur. Sýningin ber heitið „Prjónað af fingrum fram“ og vísar þar til samnefndar bókar eftir Kristínu sem kom út í tilefni aldarafmælis Aðalbjargar Jónsdóttur. Er bókin helguð fáguðu handverki og listsköpun Aðalbjargar sem er samofin lífshlaupi hennar og minningum og er jafnframt mikilvægur þáttur í menningar- og tóvinnusögu okkar Íslendinga.

Á sýningunni eru 12 handprjónaðir kjólar eftir Aðalbjörgu og eru flestir í eigu fjölskyldu hennar en einnig nokkrir sem lánaðir eru frá Heimilisiðnaðarfélagi Íslands. Kjólarnir eru allir frábrugðnir hver öðrum, en Aðalbjörg prjónaði kjólana „af fingrum fram“ það er án nokkurra uppskrifta, lét innri tilfinningu, liti og form ráða för. Það tók hana um það bil einn mánuð að prjóna hvern kjól en þá var fædd ný hugmynd sem hún varð að koma frá sér.

Sérsýning ársins ber heitið “Vinjar” og er eftir Önnu Þóru Karlsdóttur, myndlistarmann.Í verkum Önnu Þóru má sjá beina skírskotun til náttúrunnar og lífsbaráttunnar. Listrýnar hafa ævinlega lokið miklu lofsorði á sýningar Önnu Þóru og telja hana í broddi fylkingar í listsköpun þar sem grunnhráefnið er íslenska ullin.

Guðrún Auðunsdóttir, opnaði sýningu sína “Fínerí úr fórum formæðra” vorið 2015.

Segja má að sýningin sé nokkurskonar óður til fortíðar enda tileinkuð því að 100 ár eru frá því að íslenskar konur fengu kosningarétt.

Sérsýning safnsins “Sporin mín” eftir Þórdísi Jónsdóttur, var opnuð á Uppstigningardag vorið 2014.´

Fallegur útsaumur á púðum og veggteppum einkenna sýningu Þórdísar en íslenski þjóðbúningurinn hefur einnig gefið Þórdísi innblástur til sköpunar.

Sumarsýningin “Lesið í prjón” eftir Hélene Magnússon var haldin í safninu sumarið 2013. Á sýningunni var að finna 25 flíkur sem fjallað er um í bókinni Icelandic Handknits sem kom út vorið 2013.

Íris Ólöf Sigurjónsdóttir opnaði sýningu sína „Bútar úr fortíð“. Það má líka með sanni að segja að sýningin standi undir nafni en Íris vinnur sýninguna úr efnisbútum, hekluðum milliverkum, dúllum og dúkum.

„Úr smiðju vefarans mikla“ er heiti Sumarsýningar safnsins 2011. Sýningin er yfirlitssýning á verkum Guðrúnar J. Vigfúsdóttur, veflistakonu frá Ísafirði.

Steinunn Sigurðardóttir, hönnuður og Hildur Bjarnadóttir, myndlistamaður sýndu saman í safninu sumarið 2010. Steinunn nefndi sína sýningu DRESS COLLAGE en sýning Hildar bar nafnið ENDURGJÖF.

Haldin var samsýning þriggja listakvenna í safninu árið 2009 sem bar heitið „Hring eftir hring“. Helga Pálína Brynjólfsdóttir, Rósa Helgadóttir og Kristveig Halldórsdóttir, unnu sameiginlega að undirbúningi þessarar sýningar með beinni skírskotun til safngripa í Heimilisiðnaðarsafninu og Halldórustofu.

Einkasýning „Sólu“ , Snjólaugar Guðmundsdóttur var opnuð á vordögum 2008. Snjólaug sýndi þæfð og ofin verk og fylgdu ljóð öllum verkunum. Sýningin nefndist „Af fingrum fram“.

Sumarsýningin 2007 var einkasýning Hildar Bjarnadóttur, myndlistamanns sem var á þessum tíma handhafi íslensku Sjónlistarverðlaunanna.

Steinunn Sigurðardóttir, hönnuður, átti sýningu ársins 2006 þar sem nútíð og fortíð kallast á en eins og þekkt er gætir verulegra áhrifa frá íslenska kvenbúningnum í hönnun Steinunnar.

„Straumur“ sýning Auðar Vésteinsdóttur veflistakonu í Heimilisiðnaðarsafninu árið 2005 sem var veflistarsýning en kveikjan að þeirri sýningu var Blanda og ósinn.

Guðrún Gunnarsdóttir myndlistarmaður og textílhönnuður, opnaði 17. einkasýningu sína í Heimilisiðnaðarsafninu árið 2004 og nefndi sýninguna „Samtal við fortíð“.

Um leið og safnið var vígt var fyrsta Sumarsýning safnsins opnuð og var það Hildur Hákonardóttir, veflistarkona sem reið á vaðið og sýndi veflistarverk í Heimilisiðnaðarsafninu.